Ik weet het nog goed, een half jaar na de geboorte van Bo was het mijn verjaardag. We waren met m'n schoonouders op vakantie in Frankrijk, even eruit.. Bij het moment van opstaan stonden de tranen al in m'n ogen. Wat een kloten dag. Het liefst kwam ik de tent niet uit.. Wat valt er nou nog te vieren? Mijn kind ligt op de begraafplaats in Nederland en ik ben weet ik veel hoeveel kilometer verderop. Er valt helemaal niets te vieren. Toch hebben deze lieve mensen ervoor weten te zorgen dat ik deze dag doorkwam en ook weer 'overleefde'. Want zo voelden alle eerste mijlpalen zonder Bo. Als overleven..
Met name de dagen die eraan vooraf gingen vond ik heel moeilijk. Of het nu ging om m'n eigen verjaardag, moederdag of bijvoorbeeld kerst. Vermoeiend vond ik ze.. Hoofdpijn, veel nadenken, me alleen voelen terwijl ik dat helemaal niet was. Wat vond ik het fijn dat er dan ineens mensen waren, soms van wie ik het helemaal niet had verwacht, die toch even aan mij of ons dachten. Een kaartje, een appje of een bloemetje.. Zoiets kleins had zo'n grote impact.
Een mijlpaal op mijn eigen verjaardag
Vandaag is het mijn verjaardag en mag ik 31 kaarsjes uitblazen! Mijn derde verjaardag zonder Bo. Ik durf te zeggen dat ik m'n bed weer uit wil komen en dat ik er graag een fijne dag van wil maken met lieve mensen om me heen.
Daarnaast heb ik vandaag, op de dag af, een andere bijzondere mijlpaal behaald. Vond het toch wel even bijzonder om te delen. Op mijn verjaardag ben ik 35 weken en 2 dagen zwanger van ons derde kindje, dit is het exacte termijn waarop onze Bo met spoed werd gehaald en is geboren. Ik dacht er gisteren ineens aan.. Hoe toevallig kan dat nou weer zijn? Mijn verlof is in gegaan en ik durf het haast niet hardop uit te spreken maar alles lijkt dit keer in rustig vaarwater te verlopen.
Het blijft spannend want we weten welke kant het allemaal nog op kan gaan maar ik durf er voorzichtig van te dromen dat we straks een gezinnetje zijn van 5. Twee kindjes zichtbaar en één in ons hart.
Hoe fijn is het dat dat vertrouwen weer is gegroeid? Dat ik weer durf te hopen, te geloven & te dromen..
In mijn gedachten houd ik altijd een taartje over.
Ons ... ja hoe noem je het eigenlijk? 2e regenboogkindje? mag nog even blijven groeien en bloeien in m'n buik. We weten het geslacht trouwens niet dit keer en dat maakt het wel dat ik nu (pas) erg nieuwsgierig wordt..
Na het verlies van Bo hebben we een dochter gekregen, Joy. Zij is ons regenboogkindje. Deze benaming geven ze een kindje dat geboren wordt na een kindje dat is overleden (een sterrenkindje). Dit meisje doet haar naam eer aan en ik wens niets liever voor mijn verjaardag dat het babytje dat nu in mijn buik groeit, nog even blijft zitten en gezond ter wereld mag komen..
Laat ik de taart straks maar eens gaan aansnijden. In mijn gedachten houd ik altijd een stukje over voor Bo. Die kleine man smult vast lekker mee en viert zijn eigen feestje daar boven op de wolken. Eetsmakelijk lieverd!
Reactie plaatsen
Reacties
Bo eet een wolkentaartje mee en zingt liedjes voor jou vandaag ✨🤍🥳
✨ Bo zal vol trots en bewondering genieten van zijn taartje op zijn wolkje.
Geniet van je dag 😘
💋 gefeliciteerd lieverd. Bo mag zijn feestje vieren voor jou. 🥰