Jeetje... We zijn dik vierenhalf jaar verder dat Bo is overleden. De tijd haalt mij soms echt in en ik begon me steeds schuldiger te voelen dat ik m'n eigen ontworpen Vriendenboekje van een Sterrenkindje, nog nooit had ingevuld laat staan afgemaakt. Maar eindelijk is het zo ver.. Het boekje ligt bij m'n ouders.. Klaar om op reis te gaan.

Ik had werkelijk nog nooit gehoord van het woord sterrenkind. Laat staan dat ik wist wat een sterrenouder of een regenboogbaby was. Nadat wij onze zoon verloren kwamen we in een wereld die voor ons compleet onbekend was. Maar die wereld bleek groter te zijn dan wij wisten. En daarnaast zijn er ook diverse dagen / weken waarmee aandacht wordt gevraagd voor babyverlies.

The heart ritual stond eigenlijk al heel lang op mijn eigen verlanglijstje. Maar op de één of andere manier ben ik goed in uitstellen. Afgelopen week had ik een fotoshoot gepland staan met Janine van Just Smile Fotografie en wilde heel graag The Heart Ritual vast leggen. Dus werd het tijd om het zelf uit te proberen.

Deze blog is geschreven vanuit mijn eigen ervaring. Ik deel graag mijn tips met jullie om het zo een beetje makkelijker te maken voor de buitenwereld. Want wat zeg je op de verjaardag van een overleden kind? Wat geef je iemand wiens kind is overleden? Ik deel graag wat tips met jullie.

Wellicht deed deze dag je niet zoveel. Maar wanneer je je kind moet missen is een dag zoals moederdag ineens een hele confronterende dag. Je komt er niet onderuit.. Op televisie, op de radio, in de winkels.. Het liefst ontwijk je het, vooral als jezelf met lege handen staat. Dan doet een dag als deze, extra pijn.

Deze vraag krijg ik regelmatig. En toch blijf ik het een lastige vraag vinden om antwoord op te geven. Ondanks dat ik het zelf heb mee gemaakt. Daarom deel ik in deze blog graag mijn ervaring en hoop ik dat ik jou kan helpen wat je ouders kan geven wanneer ze een kind verloren zijn.

Op 16 september is onze lieve zoon Mick geboren. Ons tweede regenboogkindje zoals ze dat zo mooi noemen, een kindje dat geboren wordt na verlies. Joy, onze dochter is onze eerste regenboogbaby en ik zal in deze en de volgende blog dan ook vertellen over beide zwangerschappen.

Ik weet het nog goed, een half jaar na de geboorte van Bo was het mijn verjaardag. We waren met m'n schoonouders op vakantie in Frankrijk, even eruit.. Bij het moment van opstaan stonden de tranen al in m'n ogen. Wat een kloten dag. Het liefst kwam ik de tent niet uit.. Wat valt er nou nog te vieren? Mijn kind ligt op de begraafplaats in Nederland en ik ben weet ik veel hoeveel kilometer verderop. Er valt helemaal niets te vieren. Toch hebben deze lieve mensen ervoor weten te zorgen dat ik deze dag doorkwam en ook weer 'overleefde'. Want zo voelden alle eerste mijlpalen zonder Bo. Als overleven..

Vanaf het moment dat Bo was overleden ging ik over in één of andere overleef modus. We mochten ‘eindelijk’ naar huis. Niet op de manier waarop we graag wilden maar wel weg uit het ziekenhuis. Uit die vreselijk nare omgeving. In de hoop dat als we thuis zouden komen en na een nacht slapen alles weer normaal zou zijn. Maar normaal, dat werd het niet..

Ken je dat gevoel? Dat als er iemand om je heen weg valt, niets er nog toe doet.. Dat je het raar vindt dat andere mensen zich druk kunnen maken over de kleinste dingen. Jouw wereld staat stil en het is haast vreemd dat mensen die jou niet kennen, daar geen rekening mee houden en dat is logisch.Ik vond het in het begin vreemd dat iedereen weer aan het werk ging na het overlijden van Bo. Terwijl mijn eigen uitzicht op het werk nog ver te zoeken was. Maar ik kon me ook niet meer druk maken om kleine dingen, daar waar ik het voorheen nog heel vervelend vond dat ik de verkeerde rij bij de kassa had gekozen terwijl ik had gehoopt dat deze rij de snelste was.

Deze mooie elastieken band zorgt ervoor dat het boekje alle bladzijdes mooi bij elkaar houdt. En dat wanneer je even stopt met lezen, je daarna weet waar je gebleven was.