Deze mooie elastieken band zorgt ervoor dat het boekje alle bladzijdes mooi bij elkaar houdt. En dat wanneer je even stopt met lezen, je daarna weet waar je gebleven was.
Het elastiek is eigenlijk heel symbolisch als je eens goed durft na te denken. Het symboliseert rouw..
Het verdriet kan je soms zomaar aanvliegen, dat kan door van alles zijn... Het niet begrepen worden door sommige mensen, of de pijnlijke confrontaties die je soms aan moet gaan.
Soms sta je zo op spanning en dan knap je. Net als een elastiek... Het gevoel van opluchting als alles er weer even uit is. Alsof er even weer rek in zit en dat je weer energie krijgt voor zoiets simpels waar je al weken tegen aan liep.
Je kunt het buigen en vervormen. Soms wil je het er misschien even niet laten zijn maar het zit er altijd.
Nu we twee jaar verder zijn na de geboorte en het overlijden van Bo, merk ik dat het elastiek altijd om me heen zit. Maar dat het was losser is gaan zitten en ik er zelf meer controle over heb gekregen. Natuurlijk vliegt het ons zo nu en dan nog even aan en komt het verdriet weer even om de hoek kijken. Maar dat is helemaal oké en hoort nu eenmaal bij ons leven..
En de mooie glans die het elastiek van het boekje heeft? Ik hoop dat jij die glans ook weer gaat krijgen.
Reactie plaatsen
Reacties